The Conjuring serisi, James Wan’ın yönettiği ilk iki filmin yoğun korku ve aksiyonuyla korku sinemasında çığır açtı ancak üçüncü filmde tempo biraz düşmüştü. Dördüncü ve final filmi The Conjuring: Last Rites, Michael Chaves’in yönetmenliğinde 5 Eylül 2025’te vizyona girdi. Ed ve Lorraine Warren’ı son kez izlediğimiz bu film, aksiyon ve korkudan çok Warren ailesinin bağlarına ve kızları Judy’nin de annesi gibi imge görme yeteneğine odaklanıyor. Smurl ailesinin lanetli ayna vakasından esinlenen hikaye, Judy’nin çocukluk travmalarını ve Warren’ların gençlikte karşılaştıkları bir iblisle son yüzleşmesini işliyor. Ancak, serinin hayranı olarak, filmin korku dozunun düşük olması ve aksiyon eksikliği beklentilerimi karşılamadı. İşte detaylar:
Hikaye Özeti: Lanetli Ayna ve Aile Odaklı Macera
The Conjuring: Last Rites, 1964’te Ed ve Lorraine Warren’ın bir antika dükkanında lanetli bir aynayla karşılaşmasıyla açılıyor. Lorraine’in aynaya dokunması, doğum sancılarını tetikliyor ve Judy’nin doğumu sırasında yaşanan dramatik bir olay flashback’lerle anlatılıyor. 1986’ya atladığımızda, Smurl ailesi Pennsylvania’daki yeni evlerinde aynanın yol açtığı paranormal olaylarla boğuşuyor: Tavanlar çöküyor, aile üyeleri vizyonlar görüyor ve biri kan kusuyor.
Warren’lar, emekli olmalarına rağmen Judy’nin yetenekleri nedeniyle olaya çekiliyor. Film, Smurl vakasını çözerken Judy’nin sevgilisi Tony Spera ile tanışmalarını ve Ed’in doğum günü partisini işliyor. Aksiyon sahneleri oldukça sınırlı; korku, aynanın yansıttığı ruhlar ve Annabelle gibi unsurlarla minimal kalıyor. Finalde, Warren’lar gençliklerinde 1964’te karşılaştıkları ilk iblisle yeniden yüzleşiyor ancak bu yüzleşme beklentilerimin altında kaldı. Gerilim eksikliği ve basit bir dua sahnesi, serinin epik finallerine yakışmadı.
Warren Ailesinin Bağları: Duygusal Ama Eksik
İlk üç film, Warren’ların diğer aileleri kurtarma misyonlarını ön planda tutarken, aile dinamiklerini arka planda bırakıyordu. The Conjuring: Last Rites, aksiyonu azaltarak Ed, Lorraine ve Judy’nin bağlarını merkeze alıyor. Ed’in kalp sorunları, Lorraine’in vizyonları ve Judy’nin yetenekleriyle mücadeleleri, filmin duygusal omurgasını oluşturuyor. Judy’nin sevgilisi Tony ile ilişkisi ve Ed’in ona “Aileye hoş geldin.” demesi, seriye insani bir dokunuş katıyor. Ancak, bir hayran olarak, bu aile draması korku unsurlarını gölgeliyor.
Father Gordon‘ın (Papa Gordon) iblis tarafından ele geçirilip intihar etmesi, filmin karanlık tonunu artırsa da bu olay yeterince derin işlenmiyor ve hızlıca geçiştiriliyor. Ed ve Lorraine’in inançla dolu evliliği güzel yansıtılmış, ama serinin alametifarikası olan gerilimli exorcism sahnelerinin eksikliği, filmi duygusal bir drama indirgiyor. Şahsen daha fazla aksiyon ve korku bekliyordum. Bu film, serinin ruhunu tam yakalayamadı.
Judy’nin Yeteneği ve Çocukluk Travmaları: Annabelle’in Gölgesi
Judy Warren, filmde parlayan bir yıldız. Annesi Lorraine gibi doğuştan gelen imge görme yeteneği, çocukluğundan beri onu rahatsız ediyor. Filmde flashback’ler ile Judy’nin Annabelle gibi varlıkları görüp hissettiği gösteriliyor. Yetişkin Judy, bu yeteneği bastırmak için “Lucy Locket lost her pocket, Kitty Fisher found it. Nothing in it, nothing in it, But the binding round it.” tekerlemesini mantra gibi tekrarlıyor. Bu şarkı, Judy’nin varlıkların gerçek olmadığına kendini inandırma yöntemi ve film, bunun işe yaradığını vurguluyor.
Smurl vakasında Annabelle vizyonları geri dönüyor; Judy, aynanın ardındaki ruhları ve papanın iblis tarafından ele geçirildiğini hissediyor. Bu arc, Judy’nin içsel mücadelesini derinleştiriyor, ama korku dozunun düşük olması beni hayal kırıklığına uğrattı. Annabelle’nin cameo’su etkileyici, ama kısa; papanın intiharı dramatik olsa da, etkisi sınırlı kalıyor. Daha yoğun paranormal sahneler bekliyordum.
Aksiyon ve Korku Eksikliği: Serinin En Zayıf Hali
The Conjuring serisi, jump scare’ler, exorcism sahneleri ve aksiyon dolu kovalamacalarla tanınır. İlk iki film bu konuda zirveydi; üçüncü film bile gerilim sunuyordu. Ancak The Conjuring: Last Rites, aksiyon ve korkuyu minimumda tutuyor. Bu, benim gibi korku hayranları için büyük bir hayal kırıklığı. Aynanın yansıttığı ruhlar, Annabelle’nin kısa görünümü ve papanın iblis tarafından ele geçirilip intihar etmesi gerilim yaratıyor, ama jump scare’ler neredeyse yok.
Finaldeki yüzleşme, Warren’ların gençliklerinde 1964’te karşılaştıkları ilk iblisle oluyor, ama bu sahne basit bir dua ve aynanın kırılmasıyla çözülüyor. Serinin epik finallerine kıyasla sönük. Papanın trajik sonu, hikayeye karanlık bir katman eklese de, yeterince işlenmiyor ve hızlıca geçiştiriliyor. Chaves, psikolojik korkuya odaklanmış ama aynanın levite olduğu birkaç sahne dışında aksiyon yok denecek kadar az ve daha fazla gerilim ile aksiyon, filmi kurtarabilirdi.
Final ve Judy’nin Geleceği: Evlilik ve Miras
Filmin finali, Warren ailesinin duygusal zaferiyle kapanıyor. Aynanın kırılmasıyla Smurl’lar evlerinde huzur buluyor; Warren’lar lanetli aynayı okült müzelerine kilitliyor. Judy, sevgilisi Tony Spera ile filmin sonunda evleniyor ve gerçek hayattaki Judy ile Tony Spera gibi, o da yeteneğini kabullenip müzeyi yönetmeye başlıyor. Ed’in Tony’ye anahtarları vererek “Aileye hoş geldin.” demesi, serinin en dokunaklı anlarından biri olabilir.
Gerçek Judy ve Tony‘nin cameo yapması ile beraber önceki filmlerde gördüğümüz ailelerden bazılarının da düğün sahnesinde bulunması, hayranları duygulandırıyor; Lili Taylor ve Mackenzie Foy gibi tanıdık yüzler de görünüyor. Papanın iblis tarafından ele geçirilip intihar etmesi, finalin karanlık tonunu artırıyor ama bu olay yeterince vurgulanmıyor. Bir hayran olarak, daha epik bir yüzleşme bekliyordum. İblisle mücadele, serinin ruhuna uygun bir patlamayla bitebilirdi. Yine de Judy’nin evliliği ve mirası, aile odaklı bir tatmin sunuyor.
Sonuç: Puanım 6/10
The Conjuring: Last Rites, Warren ailesinin bağlarını, Judy’nin Annabelle gölgeli travmalarını ve papanın iblis tarafından ele geçirilip intihar ettiği trajik hikayeyi merkeze alarak seriye duygusal bir veda sunuyor. Judy’nin Tony ile evliliği ve Warren’ların son iblis yüzleşmesi dokunaklı ama aksiyon ve korku eksikliği beni hayal kırıklığına uğrattı. Filme 10 üzerinden 6 veriyorum. İlk üç filmin gerilim dolu ruhunu arayanlar için bu film zayıf kalıyor; aile draması sevenler ise tatmin olabilir. Serinin kapanışı olarak Warren’ların mirasını Judy ve Tony‘e devretmesi güzel ama öncesinde de dediğim gibi, papanın trajedisi ve iblisle mücadele daha güçlü işlenseydi film efsane olabilirdi.
